„Kreatywność to wymyślanie, eksperymentowanie,
wzrastanie, ryzykowanie, popełnianie błędów i dobra zabawa.”
Mary Lou Coo
Praca z książką może być niebanalna, ciekawa i kreatywna! Od klasy I przy omawianiu lektur stosuję aktywne formy pracy z nią. Metody takie angażują uczniów w proces dydaktyczny i są dla nich bardzo korzystne – samodzielnie zdobyta wiedza i umiejętności mają większą wartość i są trwalsze. Towarzyszą temu również emocje. Kontakt z książką ma znaczny wpływ na rozwój osobowości dziecka w młodszym wieku szkolnym. Książki rozbudzają wyobraźnię, wzbogacają słownictwo, pomagają rozwijać zainteresowania, ćwiczą pamięć, uczą koncentracji uwagi.
W klasie III poznaliśmy kreatywne formy pracy z lekturą: leporello, kamishibai, improwizacje teatralne.
Leporello INNOWACJA PEDAGOGICZNA („Dziewczynka z zapałkami”,” Oto jest Kasia”, „Ptaki zimą”)
Uczniowie wykonali składające się jak harmonijka. „Leporello”, czyli rodzaj książeczki, wypełnionej graficznymi notatkami, które dotyczą życia bohaterów, wydarzeń, zjawisk, wątków itp. Otwieranie poszczególnych stron i zamykanie ich to, jak odkrywanie kolejnych, nowych tajemnic ukrytych w obrazach i słowach. Dużo radości sprawiło uczniom zapełnianie poszczególnych stron. Innowacja ta opiera się na twórczych i aktywizujących działaniach, mających na celu zachęcenie uczniów do czytania lektur szkolnych oraz rozwój ich kompetencji czytelniczych. W trakcie realizacji tej innowacji wykorzystałam dziecięcą ciekawość oraz stałą gotowość do poznawania, przeżywania i kreatywnego tworzenia.
Kamishibai(kami –papier,shibai-teatr) - magiczny teatrzyk obrazkowy lub inaczej teatr ilustracji (“Królowa Śniegu”).
Jest to technika opowiadania, czytania wywodząca się z Japonii, wykorzystująca plansze z obrazkami i tekstem oraz drewnianą lub kartonową skrzynkę (butai), w której przedstawiane są kolejne fragmenty historii, bajki, baśni, opowiadania. Kamishibai to narzędzie kreatywnego działania, aktywizująca metoda pracy. Uczniowie klasy III zaprezentowali w ten sposób baśń J.Ch.Andersena “Królowa Śniegu”.
Improwizacja teatralna-Magiczny świat Karolci (“Karolcia”)
Aby wymyślać i odgrywać sceny na bieżąco, nie trzeba być profesjonalnym aktorem. Nie są wymagane nienaganna dykcja, prezencja czy inne umiejętności, które można nabyć w szkole teatralnej. Potrzebne są tylko chęci, trochę wyobraźni i refleksu. Improwizowany teatrzyk rozgrywa się zawsze na żywo, bez scenariusza. Istotą impro jest używanie zasady „tak”, czyli zgadzam się z czyimś pomysłem i go rozwijam. Uczestnicy mają zaufanie do swoich i cudzych pomysłów i sprawdzają, co z nich wyniknie. Wykorzystanie improwizacji teatralnej w kontekście edukacji przynosi wiele korzyści, na przykład: wzmacnia koncentrację, trenuje uważność na to, co tu i teraz, ćwiczy wystąpienia publiczne, uczy współpracy i komunikacji, wyostrza uważność na innych, pobudza spontaniczność, rozwija kreatywność, poprawia nastrój, uczy radzenia sobie w trudnych sytuacjach, wzmacnia wiarę w siebie, ułatwia podejmowanie ryzyka, zmienia perspektywę postrzegania błędów i trudności na wskazówki i wyzwania. Dlatego też podczas omawiania lektury „Karolcia” uczniowie wzięli udział w improwizacji teatralnej. Pomieszczenie klasy zamieniliśmy w magiczną krainę, co wprowadziło wychowawnków w odpowiedni nastrój. Dzieci w strojach czarodziejów i czarodziejek, księżniczek itp., podzieleni na grupy, tworzyli własną historię o znalezieniu magicznego koralika i prezentowali ją klasie. Zabawie towarzyszyły również improwizacje ruchowe przy muzyce, wspólne nawlekanie koralików, z których powstały bransoletki przyjaźni. Dzieci wspaniale współpracowały ze sobą. Począwszy od słuchania, przez asertywność, wyznaczanie granic, odwagę w mówieniu tego, co się myśli, po zaufanie sobie. Nauka improwizacji sama przez się rozwija wszystkie umiejętności, które przydają się w relacjach społecznych.
Joanna Grabowska
